concerta

20. 39 yaşında dehb teşhisi alarak bugün itibariyle kullanmaya başladığım ilaç.

7 yaşındaki oğluma geçen yıl şubat ayında dehb teşhisi konmuştu ve o dönemden beri hem medical hem psikoterapi olarak iki adımlı tedavi görüyor. bu hafta bana da teşhis konmasıyla,yarı hüzünlendiğim, yarı bu zamana kadar nasıl anlamadık diye şaşırdığım enteresan bir nöro-gelişimsel bir farklılık bu dehb.

Şu an için baş ağrısı,baş uğuldaması ve kalp atışında artış olarak deneyimliyorum.umarım bir faydasını görürüm.

19. Dehb'li bireyler için geliştirilen ve alındığında bireyin normal insanların sahip olduğu dikkat seviyesini yakalamalarına olanak sağlayan uyarıcı sınıfından ilaçtır. Yan etkileriyle biraz kaba bir tabir ile resmen hayatımın içinden geçerek bana odaklanmaktan başka bir seçenek bırakmayarak da işe yarıyor olabilir bilemedim. Çocukluğumdan beri ilk kez odaklanabiliyorum, insanların sözünü kesmiyorum, kafamdan aynı anda binlerce düşünce geçmiyor, işime odaklanıp görevlerimi işkence çekmeden tamamlayabiliyorum. Ama yan etkileri o kadar fazla ki neden bu ilacı yazarken bu kadar çok incelediler şimdi anlıyorum. Bazen böyle iş yerinde kuzu gibi rahatça çalışan, sosyal ilişkileri düzgün, herhangi bir şeye rahatça odaklanıp sorunlarını çözebilen iş arkadaşlarımı görüp ağlayasım geliyor. Ne bir sürü yan etkili ilaçlar kullanmak zorundalar, ne her ay psikoterapiye dünya kadar para dökmek zorundalar, ne de insanlarla aralarında dehb yüzünden saçma sapan şeyler yaşamak durumunda kalıyorlar. Ekstra olarak belki destek olacaklarını düşündükleri insanlara bu sıkıntılarından bahsettiklerinde he o dediğin hepimizde var ya abartma cevabını aldıkları nörolojik bir bozukluğa sahip değiller. Sadece çalışarak para kazanabiliyorlar. Büyük nimet knka.

18. Lütfen lütfen lütfen dikkat dağınıklığı olsa bile bu ilacı kullanması zorunluluk olmayan hiç kimse kullanmasın. Vücuda fiziksel olan etkilerini tolere edebiliyorum ama psikolojik olarak bana o kadar zarar verdi ki.

Her şey geçen yıl sınava hazırlanma dönemimde çevremdeki herkesin çalıştığını görüp benim hala hiçbir şey yapmıyor oluşumla başladı. lise 4'ün şubat tatiline kadar hiç ders çalışmamıştım ben, sınava bile sınav günü okulda çalışırdım. benim yazılı notlarım 5,7,20 gerçekten böyleydi. Hiçbir ders ilgimi çekmezdi, kendimi zorlasam bile ders anında aklım başka şeylere kayardı dinleyemezdim.

Sonra psikiyatriye gittim kullanmaya başladım, aralıksız deli gibi çalışıyordum resmen robot gibi. O sıra anoreksiya problemim olduğundan yemek yemem iyice sıkıntıya girmişti. Ama asıl o kadar takıntılı, sinirli, mutsuz birine dönüştüm ki size anlatamam. Eğer kaygı, okb tarzı problemleriniz varsa bu ilaç size zarar veriyor. Sınav dönemim geçti, kazanamadım ama sıfır temelle normaldi zaten.

Tekrardan hazırlanırken ilacı almadım. Annemler çalıştığımı sansın diye gün boyu masada oturup hiçbir şey yapmadığımı bilirim. Aylarım boşa gitti. Bu şekilde olmaz diyip gittim yine kullanmaya başladım. Ama o içe aniden gelen sıkıntı, mutsuzluk, artan deri yolma bozukluğu, takıntı yani kısacası kızlar bu ilaç beni mahvetti. Şuan sınavım geçsin de bırakayım diye iple çekiyorum. Bazılarında bağımlılık yapıyormuş ama ben nefret ediyorum o ilaçtan. Resmen huzur hissini unutuyorsunuz.

umarım yaşadıklarım size başlamamanız/kullanmamanız için yeterli sebebi verir. özellikle altta yatan psikolojik problemleriniz varsa nüksedebilirler. hiçbir ders hiçbir sınav sizin psikolojinizden, sağlığınızdan önemli değil.

17. Özellikle son sınıf hukuk fakültesi derslerimde (örn : icra-iflas) çok yardımını gördüğüm canım ilacım. Herkese göre olmamasının ve psikiyatristin yazdığı reçete ile alabilmemizin tabi ki bir sebebi var, lütfen yakınınızdan ordan burdan bulduğunuz concerta'yı kullanmayın. Belirli şikayetleri olan (dikkat dağınıklığı, hiperaktivite) kişilerin kullanması gereken ilaç. Ritaline kıyasla salınımı ve çekilmesi çok daha yavaş olduğu için yan etkisini hiç görmedim. Masada oturup derse odaklanmamda çok yardımcı oldu. Sabaha kadar ders çalışabildiğim için mutluyum (bkz: swh)

16. 3-4 aydır düzenli kullandığım ilaç. sınava hazırlanıyorum psikiyatristim yaptığı çeşitli testler sonucu odak problemim olduğunu sadece sınav senemde kullanmam için yazdığını söyledi ama unutup içmediğim günlerde ( öğleden sonra içince gece asla uyutmuyor ) kendime gelemiyorum kafamı tutamıyorum dalgın ve yorgun oluyorum. içtiğimde aşırı bir etkisini gördüğümü söyleyemem. herkesin bahsettiği iştah kesme, çarpıntı, bulantı bende yok allaha şükür. sadece bacağım seyiriyor ve bunu çok net gözlemleyebiliyorum, bazen aşırı sinirli olabiliyorum bunun nedeni ilaç mı sınav senemin verdiği stres mi bilmiyorum. umarım bu dönemi atlatınca kolaylıkla bırakırım ne de olsa kimyasal. karaciğeri her ilaç yorar. gerçekten kullanmanız gerekmiyorsa arkadaş tavsiyesi ile girişilecek iş değil. kullandığımı duyup hemen psikiyatriste giden arkadaşlarım oldu nitekim yazmamışlar.. 

15. benim bu ilaçla çok ilginç anılarım var. lisede sınava hazırlanma sürecinde kendisinden yardım aldım. işe yaramadı değil gerçekten işe yarıyor. ancak sadece ilk 2 saat için. belli bir süre dikkatinizi neye vermek istiyorsanız çok kolay bir şekilde ona odaklanabiliyorsunuz. sonrasında el titremesi, aşırı heyecan, terleme gibi etkileri oluyor neden bilmiyorum. iştah kesme özelliği de uyumaya yakın etkisini kaybediyor ve deli gibi acıkıyorsunuz. bir keresinde hata edip tez sunumu öncesinde içmiştim. zaten heyecanlıyım, ilk 2 saat geçtikten sonra iyice nefesim kesilmeye başlamıştı heyecandan ve titremeden. zaten bu olaydan sonra neden bıraktığımı hatırlayıp bir daha başlamadım.

14. zannedildiği gibi uyuşturucu değildir. etken maddesi olan metilfenidat uyarıcıdır. ülkemizde uyuşturucu, uyarıcı, halisünojen maddelerin hepsine uyuşturucu deniyor, hepsi için psikoaktif madde demek daha doğru olur. iki yıl önce debh için kullanmaya başladım ve çok faydasını gördüm. her ders çalışamayan kendinde debh olduğunu zanneder ama debh ders çalışamamanın ötesinde bütün hayatı etkileyen, dikkat dağınıklığı dışında farklı yönleri olan bir hastalık. ayrıca başka bir sürü psikolojik rahatsızlık dikkat bozukluğu yapar, debh ile karıştırmamak lazım. debhniz yoksa ders çalışmak için kullanmayın çünkü ilk bir kaç hafta dışında pek bir yararını görmezsiniz boşuna yan etkilerini çekmiş olursunuz. masum bir ilaç değil, yan etkileri fazla ve hafif derecede bağımlılık yapar. ama eğer iyi bir psikiyatris debh tanısı koymuşsa her şey beyinde bitiyor gibisinden düşüncelere kapılıp ilaç kullanmamazlık yapmayın tedavinizi olun. hiç bir psikiyatrik ilaç sihirli değnek değildir.ilaçla birlikte sizin debhyi azaltmak için yapacağınız yaşam değişiklikleri ilacın faydasını arttırır.

13. Uzun bir süredir kullanmakta olduğum, dehb (gizlinot: dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu) tedavisinde kullanılan ilaç. İlaç kırmızı reçete ile satılıyor, günü dolmadan eczane yenisini katiyen vermiyor. Ayrıca yan etkileri de oldukça fazladır. Uyku kaçırıyor, alışma döneminde iştahsızlık yapıyor, başkalarını bilmem ama benim biraz ateşimi yükseltiyor ve titrememe neden oluyor. Dehb rahatsızlığı olmayan kişiler için kullanılmıyor diye biliyorum ama dikkatinin ne kadar dağınık olduğunu ballandıra ballandıra anlatıp ilacı alanlar var. O yüzden bu biraz uzun bir yazı olacak, eğer üşenirim diyorsanız okumayın :) ama okursanız da çok mutlu olurum...

Biraz kendi yorumlarımdan bahsetmek istiyorum. Cevremde gördüğüm kadarıyla çok bilinçsiz kullanılıyor bu ilaç. Özellikle üniversitede okuyan arkadaşlarım sadece derslere daha iyi odaklanmak için kullandığını söylüyor ve ben gerçekten onlara hayret ediyorum.

Ben bu ilacı kullanmaktan nefret ediyorum. Çünkü küçük yaşımdan beridir elim ayağım hiç durmaz, çok konuşurum, çok dikkatim dağınıktır, söylenenleri anlayamam, hatta düz duvara tırmanırım resmen. Ve ben böyle çok mutluydum (sadece özgürce hareket edebildiğim ve bunu umursamadığım zamanı kastediyorum) tabi anlayacağınız üzere ailem bu durumdan hiç memnun değildi. Öğretmenler sürekli şikayet ediyordu, böyle giderse benim ilerideki hayatımda hiçbir şekilde başarıya ulaşamayacağımi söyleyen acımasız öğretmenlerim bile olmuştu. İlaç tedavisine başlamam gerektigi söylendi. Dehb teşhisi kesin konmuştu ve Annemlere acımasız bir dille benim bir engel grubunda olduğum söylendi. Ailem şok oldu ve bu durumu kabullenemedi, beni bir sürü doktora götürdü. Hepsinden aynı cevabı alınca artık doktora götürmekten vazgeçti. Tabi bu arada ilaç kullanmamı da kesinlikle istemiyordu.

Sonra büyüdüm. Acımasız öğretmenlerimin dediği gibi benden ilk başlarda bir bok olmadı. Boş gezenin boş kalfası gibiydim. Ama durumumdan çok rahatsızdım, liseye geçtiğimde hicbir arkadaşım yoktu ve her gece "yarın uslu duracağım hiç hareket etmeyeceğim" diye ağlayarak uyuyup sabah yine normale dönüyordum. Benim durumumu farkeden ve bana sonsuz sevgi gösteren biricik rehberlik öğretmenim beni bir psikiyatriste sevketti ve ailem en sonunda durumu kabullenip ilaç yazılmasına müsaade etti.

Ama acısını çok çektim. İlaç beni uyuşturdu, benliğimi aldı götürdü. Kedi gibi oldum, gıkim çıkmıyordu, hareket edemiyordum robot gibiydim resmen. Ailem bundan memnun kaldı ama ben normal değildim, çünkü ilaçların yan etkisi daha da arttı ve depresyona girmeme neden oldu.

Şimdi nasıl mıyım? Lise son sınıf çocuk gelişimi özel eğitim dalı öğrencisiyim ve okul birincisiyim. Dehbli öğrencilerle stajımı yapıyorum. Derslerim mükemmel, evet hala hareket ediyorum ve dikkatim çok dağınık ama kendimi kontrol etmeyi öğrendim çünkü ilaç beni böyle olmaya mecbur etti. İlaç kullanmaya başladığım günü asla unutamıyorum ve o güne dönüp anneme ilacı kullanmamak için mosmor olana kadar haykırmak istiyorum. Çünkü yıllar oldu ve bana ne olduysa bu ilaç yüzünden oldu.

EVET çok uzun bir yazi oldu. Ama özellikle bugün bu ilaçla ilgili kulak misafiri olduğum muhabbetten sonra dayanamadım ve böyle bir yazi yazmaya karar verdim. Bu ilaç "ya dersleri hiç anlamıyorum, concerta kullansam mi bir süre" denilecek türden bir ilaç değil. Kendinizi durduk yere uyuşturmayın, dehb hastası olmadığınız için şükredin ve dikkatinizi toparlayacak daha uygun yöntemler arayın. Kendinize işkence etmeyin.

12. Benim de bir aralar dikkat eksikliğim için kullandığım ilaçtı ama bende çarpıntı yaptı. Sonrasında daha düşüm dozajını kullandım. Daha sonra da kullanmayı kestim.

11. Bi önceki girdim baya eksilendi, lakin ben onu oraya dalga geçme, ozendirme vs amaçlı yazmadım. Bu ilacın ciddi uyuşturucu olduğunu, metamfetaminin amcaoglu olduğunu, ciddi bağımlılık yaratacağını, hele hele hasta olmamanız halinde kullandığınız zaman ilk 2 hafta yaşayabileceğiniz mükemmel hislerin sonrasında yerini panik ataklara, kabuslara, şizofreniye falan birakabilecegini yazmak isterim.

Ben bu ilacı en son kullandigimdan beri 1 buçuk yıl geçti. Dediğim gibi 1 kere safi uyuşturucu mahiyetine kullandım. Diğer 3-4 keresi daha düşük dozda kullanan bir arkadaşımdan calisamadigim sınavlara bir de böyle deneyeyim diye aldım. Tabi ilacı yüksek dozda bi kere alınca düşük dozlarda istediğiniz etkiye ulaşmıyor. Yani bu ilacı salt ders çalışma amaçlı kullanan tonla doktor olmuş insan var. Tus sinavi gerçeği malesef insanı kitleyip ders çalışmaya zorluyor. Çoğu kişi bu yardıma başvuruyor. Ama çoğu kişi bağımlılık hissedecegini de bildiğinden korka korka, salt ders calisilicak günde alıyor.

Malesef ise yarıyor. Ama ben mesela gayet kendi beynimin uyuşturucu açlığı, merakı, albenisi olduğunu bildiğimden bir daha asla yaklasmadim.

Keza şu zamana kadar gırla antidepresan kullandım, hicbirisini 2 -3 aydan uzun içmedim ve doktorun önerdiği dozdan düşük başladım ve bitirdim. Benim autocontrol sağlama yöntemim bu. Motor da hafif vurdurarak çalışıyor gibi, az bi yardım, sonrası kendim hallederim. Ediyorum da. Tabi bana o kadar gerekti sadece, ben öyle düşünüyorum.

Demem o ki, asla asla bulaşmayın ve 2 hafta kullandıktan sonra bambaşka bişeye dönüşüyor, yani sürekli kullanmış insanların tecrübeleri bu yönde. Ayrıca az da kullansaniz ( 2-3 ayda 1 kere, binge study gibi önemli sınav öncesi çok konu tarama vs) Gene de ilk etki ettiği gibi etki etmeyebiliyor.

Bunun yerine ben mesela her gün düzenli ceviz, badem, fıstık, fındık gibi şeyler tukettigimde ağır zeki hissetmeye başlıyorum. Balık, et, süt ve ürünleri, iyi bir uylu, bol su, bol sebze, bir miktar meyve. Bunlar esas zinde tutuyor zihnimi bedenimi.

O değil de hakikaten korunuyorum uyuşturucudan (hem kendim hem sevdiceğim sağolsun) yoksa cidden sicmistim. Hepimiz potansiyel bagimliyiz, bunun bilincinde olmak önemli.

Gerçekten hastalığı olup kullanma ihtiyacı hisseden arkadaşlarımda ise sürekli doz arttırılması gerekti ve hiçkimse ilaca 6 aydan fazla devam edemedi. Başka tedaviler denesin doktorlariniz. Şu ilacı yazmasinlar ya.

Sıkıntılı bir ilaç. Güzel rüya kabusa dönüşür gibi bi ilaç.