165.
Biraz içimi dökmeye geldim.
6 şubat depremine Gaziantep'de yakalandım.
Sabah 4 gibiydi yatağım beşik gibi sallanırken, sadece gözlerimi kapadım. Dedim bu bir kabus. İnanmadım. O kadar uzun sürdü ki. Oturduğum bina 40 yıllıktı ve dedim ki kesin üzerimize çökecek.
Ne olduğunu anlamadan annem şoka girmişken ikinci depremi yine yaşadık 10-15 dk sonra.
Yatağımın yanında cenin pozisyonunda bekledim geçmesini gözlerimi sımsıkı kapatarak.
Sonra annemi, aşağı kattaki nenem ve dayımı alarak arabaya bindim.
Hala o kadar inanmıyorum ki yaşanılan şeye, arabanın içinde bekledim sadece. Komşu gelip buradan gidin bina yıkılırsa araba altında kalır demese anlamayacaktım gerçek olduğunu.
Sonra haberleri gördüm. Bir bir yıkılan binaları. Dedim komşu şehirler ne halde acaba demeden, Hatay’ın Adıyaman’ın Malatya’nın yerle bir olduğunu öğrendim.
Siz hiç yaşadınız diye suçlu hissettiniz mi kendinizi? Ben etimle kemiğimle kendimden ve etrafımda yaşayan herkesten nefret ettim.
Dayımın 4 metrekare kulübesine 20 kişi sığındık 15 gün boyunca.
Yemek yiyebiliyoruz diye utandım.
Teyzem ağladı diye bağırdım hakkın yok ağlamaya diye.
Sonra işe çağırdılar beni. 15 gün sonra gittim. Her yer soğuk. Ev soğuk iş soğuk yine utandım. İş yerindekiler evlerimizin değeri düştü deyince de artık midem bulandı insanlardan. Annem ve nenemi Kocaeli’ne dayımlara gönderdim tek başıma kaldım. Ve o kabuslar başladı her gece rüyamda deprem oldu her gece 1 ay boyunda. Bu rüyalarda kardeşimi veya kendimi enkazdan kurtarmaya çalışıyordum.
Yaşadığım her an kendimi suçlu hissediyorum. Bana verilen tüm promosyonları deprem bölgelerine gönderdim ki elimden bir şeyler gelsin diye.
Şu an mesela Hatay da ki arkadaşım elektrik yok internet yok diyor ben kendimi berbat hissediyorum.
Son 1 haftadır da depremde kullandığım ısıtıcımı çıkardım ev ısınmıyor diye o anlar tetiklendi yine. Kitaplığım ile göz göze geldim ve o geceki yıkılışını hatırladım. Bugün de Bursa-İstanbul depremini duyunca iyice tetiklendim. Nefesim daralıyor. Yüreğim sıkışıyor.
O kara gün yaklaştıkça nefes alamıyorum.