20 yaşına gelmiş, hala üniversite sınavına hazırlanan biri hakkında ne düşünürsünüz?

1. Keşke o ben olsaydım diyorum 21 im sinava basvurdum ama hazırlanmıyorum birazcık çalışsam keşke bölümümden nefret ediyorum çünkü.

2. 26 yaşındayım, hala 4 yıllık okulu bitirmeye çalışıyorum. tek seferde ve dereceyle girmiştim. önemli olan nasıl girdiğin, kaç senede girdiğin, hatta kaç senede okuduğun değil. sevdiğin işi yapıyor olman ve ona karşı motivasyon hissetmen çok önemli. başkalarını da sallama çok, bizim toplumu asla memnun edemezsin. hep kıyaslayacak daha iyi birileri vardır çünkü. sen kendi amacına odaklan.

3. 21 yaşında üniversiteye başladım. 3 sene üst üste sınava girdim, kazandığım oldu ama okumak istememiştim. şimdi okulumu seviyorum. herkesin kendi zamanını yaşadığını düşünüyorum, kendinizi başkalarıyla kıyaslamayın lütfen. yolunuz açık olsun.

4. yani ben bu deneyimlerim dolayısıyla "umarım çok kaygılanmıyordur" diye düşünürdüm ve yardımcı olmaya çalışırdım.

5. Hiçbir şey düşünmem. Ama itiraf edeyim 18-20 yaşlarımda olsam, üniversite bırakmış olana değil ama durmaksızın sınava girenlere önyargıyla bakardım herhalde.

o yaşlarda yaşıtların level atlar gibi bir şeyler yapışını izliyor insan. Önce sınavı kazan, varsa hazırlığı geç/bitir. Birer birer sınıfları geç, mezun ol ve işe git. 

Bu aşama bitince kişisel hayatla ilgili levellar geliyor sonra. Etrafta evlenen hatta çocuk sahibi olan arkadaşların oluyor. 

Bunları görünce ister istemez “her şeye geç kaldım, hayatım yanlış gidiyor” hissi geliyor. 

Gelmesin. 

Bakın ben de çok büyük değilim, henüz 25imdeyim. Geçen sene çok istediğim bir yüksek lisans programına kabul alamadım. Kendimi o kadar germiştim ki mülakatta konuşamadım bile.  O olmadığı için öylesine başvurduğum bir işte çalışıyorum, Temmuz-Ağustos gibi işten ayrılacağım. Mutlu da değilim. Ama etrafımdaki herkes çalışıyor, evleniyor diye kendi hayalimden vazgeçmeyeceğim. 

Siz de vazgeçmeyin. En kötü 22de değil de 24-25te  mezun olursunuz ne olacak. Bütün ömrü ya şunu yapsaydım ya bunu deneseydim diye düşünmekteyse, denedim oh iyi de yaptım diyerek geçirmeyi tercih ediyorum ben. Sonuç fark etmeksizin karar sizin olsun da ne olursa olsun. 

Ben konunun dışına çok çıktım ama bir ablanız olarak tutamadım kendimi. 

Gencecik yaşlarımızda millet ne der diye korkarak yaşıyoruz, yapmayalım. Sevgiler

6. Şu kontenjan ve bölüm sayısıyla hala istediği bölüme yerlesemediyse yeterli ders çalışan biri olmadığını düşünürüm. Kizmayin bana ama böyle.

7. Süslüm ben yaşlıyım. Bizim zamanımızda ilk senesinde üniversite kazanan kişilere başbakan muamelesi yapılırdı mahallelerde. İngilizce öğretmenliği mezunuyum, ben kazandığım zaman batıda tek tük universitede, Türkiye'nin doğusunda ise sadece Erzurum'da Atatürk üniversitesinde vardi öyle söyleyeyim, öyle bir kıtlık. Özel üni de yok denecek kadar azdı.

Ben yorumumu günümüz koşullarına göre yaptım. Kendi ogrencilerime de söylüyorum. Artık her yerde universite var, kontenjanlar tavan. Kaybedecek zaman yok. Çalışın. Olmuyorsa da olanlar arasında en iyisini oldurun.

8. Cok teşekkür ederim cevap veren herkese

9. Karşı komşumuz 39 yaşında üniversiteye başladı 43 yaşında bitirdi. Şimdi KPSS kursuna gidiyor bir yandan da çalışıyor. 20 nedir yani? Daha çok gençsiniz yaş kompleksine girmeye, başarısız hissetmeye hiç gerek yok. Bir işi 20 yıldır yapıyor olmakla 17 yıldır yapıyor olmak çok mu farklı sanki? 

10. Cesur olduğunu.

Şu an aklım olsa başka bir bölümü tercih ederdim. Ama 24 yaşımdayım okulum seneye bitiyor ve ben hiçbir şey hissetmiyorum.