aşırı muhafazakar ailede büyüyen süslüler? bu durum hayatınızı nasıl etkiledi?

1. ben de aynı sekilde özgüvensizim. sadece muhafazakarlık değil, sözlü fiziksel şiddet de vardı... daha cok bu sebeple içe kapanık, utangaç, çekingen biri oldum. muhafazakarlıkta eger sen de muhafazakarsan sorun yok ama değilsen kendileri gibi olmadıgın için baskılanıyorsun ve kendin olamıyorsun bir turlu. aşmaya calısıyorum hala... yasım 30+

2. Beni özgüvensiz değil öfkeli yaptı, görmezden gelmeye çalışıyorum bazen patlayıveriyor. Babam eskisi gibi değil ama yine de geçmiş olsun benim psikolojimi bozmuş. 11 yaşındayken göğüslerim çıkmaya başladı diye dışarda oynamama izin vermezdi, 12-13 yaşındayken yetişkin kadın eteği ayakkabısı giydirip kendi gibi zır cahil akrabalarının düğününe götürürdü. Okulda basketbol takımı kuruluyordu katılmayı o kadar çok istedim ki bacaklarım açılacakmış diye kızdı. Çocukken cinsiyetimden dolayı utandırıldım göğüslerimi saklamak için Kambur yürüdüm. Büyümek değişmek gibi doğal şeyler yüzünden resmen suçlanarak büyüdü büyüdüm. 30 yaşındayım ben babamı seviyorum evet ama yakın değilim olmak da istemiyorum.

3. A2, çok iyi anlıyorum... Kadın olduğumuz için bedeninizden utandırıldık. Bedenimize gizlenmesi gereken ayıp bir şey muamelesi yapıldı. Bunları aşmak hiç kolay değil..

4. Ben de böyleyim malesef. Çok çalıştım düzgün bi bölümü şehir dışında kazandım, güvendikleri için sorun etmediler. Yaz tatillerinde iki hafta filan gidiyorum, gittiğimde de onların gözüne batmayacak şekilde takılıyorum (kıyafet, makyaj). Bennde içime kapanıktım, üniversitede biraz açıldım, meslekte de açıldım özümü buldum. Ailemden kurtulmak için erken yaşta (22) evlilik yaptım, boşandım. Bana kalıcı tek zararı bu oldu sanırım bu sürecin. Gerisini bi dengeye oturttum gibi. Tabi şu an otuz yaşındayım. Yirmilerde bu kadar rahat ve iyi hissetmiyordum.

5. Ben de çok özgüvensiz bir genç kadindim. Kimsenin beni olduğum gibi seveceğini düşünmüyordum. Ve aşırı derecede bekaret kaybetme korkum vardı. Bekaretten ziyade Elele tutuşmak bile günah olduğu için çok vicdanım sizliyordu. O dönem bu duygularla bu adam bana dokunan ilk kişi günahımı temizlemeliyim diyerek o adamla evlendim. Ağzıma sicti. Boşandım. Sonra bu sefer yine kendimi müthiş değersiz hissettim. Resmen bir travmaydi. Bazen ekşi sözlük okur bekaret başlıklarına denk gelir hüngür hüngür ağlardım. Ailem değilse de çevre bana ikinci sınıf olarak baktı hep, hala da öyle bakıyor. Sonra otuz yaşına geldim birden ne olduysa bir aydınlanma, isyan hali geldi. Kapaliydim, başımı açtım, ailemden ayrı yaşamaya başladım, sevgililerim oldu gönlümce ilişkiler yaşadım. Şu an çok güzel giden bir ilişkim var ve çok mutluyum. İslam'dan da nefret ediyorum artık. Semavi dinlerin hepsinden.

Deist inanca sahibim ve artık daha huzurlu, daha mutlu, daha öz guvenliyim. Çok kötü bir ergenlik, çok kötü bir gençlik yaşadım. Sürekli baskı,sürekli kontrol, sürekli günah korkusuyla büyüdüm. Ve hayatıma mal oldu. Yıllarımı çaldı, yılların gitti. Burdan ailelere sesleniyorum lütfen çocuğunuzu dindar yetistirecegim diye abuk sabuk kurslara, abuk sabuk ogretilere kaptırmayın. Çünkü o çocuk o öğrendikleri dışında bir şeyle karşılaşınca sizden nefret edecek. Ben ailemden uzun bir süre nefret ettim. Şu an nötr haldeyim, ilişkimiz görünürde iyi, onlar beni seviyor ama ben onları içten sevmiyorum, mesafeliyim ve samimi olamıyorum. Çünkü benim hayatı ogrenmemi engellediler, hayatın tek kuralının İslami kaideler olduğunu asiladilar. Şimdi kendileri bile İslamiyetten uzak geleneksel din yaşıyorlar, olan bana oldu yani. Bir evlat bu kadar zehirlenmez.

6. A5, bana da o dediğiniz aydınlanma geldi. Üniversiteden yeni mezun oldum. Iğrenç bir ergenlik dönemi geçirdim. Çok iyi bir puan yapmış olmama rağmen rezil bir muhafazakar liseye gönderildim. Arada ben de ailemden kaçmak için evlenmek istiyorum ama buna cesaret edemedim hiç. Bir an önce iş bulup kendi ayaklarım üzerinde durmak istiyorum

7. Anonim beş ben de sizinle aynı sebeplerle evlendim. Kendimi okuyormuş gibi hissettim , tebrik ederim sizi siz de kendinizi bulmuşsunuz sonunda

8. Çok teşekkür ederim kendimi sonunda buldum ama o kadar acı çektim ki yirmili yaslarim göz yaşlarıyla dolu. O kadar mutsuzdum ki kaçtım o durumdan iyi ki de kaçtım.

Soru soran kesinlikle evlenme. Önce kendi huzurunu stabil kıl mutlu bir insan ol bu aptal inançlardan kurtul sonra evlenirsin.