ailesi yüzünden boşanma eşiğine geldik?
eşimle 7 yıldır sevgili 1 yıldır da evliyiz. geçen sene pandemiye denk gelen düğünümüzü bu sene yaptık (nikahı kıyıp evimize geçmiştik). eşimin ailesi düğün süreçlerinde sürekli bizi baskılamaya kendi isteklerini yapmaya çalıştı. en basitinden ben geçen sene mart'ta evlenmek isterken kendileri daha sıcak havalarda istediği için düğün tarihini ileri tarihe aldılar (bize ve aileme danışmadan) ve hop pandemi patladı. bunun için içten içe hala suçluyorum da neyse. bu 1 yıllık dönemde babam kansere yakalandı ve çok ömrü de kalmadı. bunun için terapi alıyorum (post travmatik stres bozukluğu oluştu) ve cidden çok ama cok zorlu bir süreç yaşıyorum (ameliyat, hastane yatisi, radyoterapi-kemoterapi bunların hepsinde babamın yanındaydım) buna ek olarak düğün tarihi yaklaştıkça eşimin ailesi yine coştu ve bir gece tartışırken babası bana sinirlenip sinirle gözündeki gözlüğü fırlattı. ben de zaten babamın hastalığı nedeniyle yüksek sesten-ani hareketlerden irkiliyorum ve o olay sonrası ağlama krizine girerek panik atak geçirdim. eşimle evimize döndük, beni sakinleştirdi ve böyle bir hareketin kabul edilemez olduğunu söyledi. sonrasında dugun yaklaştıkça eşim benden ve ailesinden söz aldı konusmasak bile hiçbir misafire belli etmeyecegimize dair, ben sözüne uydum fakat ailesi gelen tüm konuklara soğukluğu belli etti. düğün gecesi babam çok kötü halde olmasına rağmen (sürekli gelin odasında dinlendi) bir kere bile gidip babama bakmadılar, nasıl olduğunu sormadilar. düğün sonrası da benim annem arayip yaptıkları ayıpları sinirli bir şekilde yüzlerine vurunca da biz suçlu olduk. eşim de ailesinin hatasını kabul etmesine rağmen annemi suçlamaya ve soğuk davranmaya başladı. bu arada babam bir gün çok kötüleşti ve eşim gizlice arayarak ailesine zorla babami aratmis yani aramaya niyetleri bile yokmuş. yani bu olaylardan hiç haberi ve günahı olmayan ve kısacık ömrü kalmış bir adama bile tavır yaptilar. bu olaylar sonrası eşimle benim aram da bozuldu ki 7 yıldır sıkıntısız bu ilişkiyi sürdüren iki insanız. bunca olaya rağmen artık ailesiyle hiçbir şekilde iletişimimin olmayacagini söylediğimde bunu kabullenmiyor. hiç konuşmasan bile bayramda-ozel günlerde konu mankeni gibi yanımda dur diyor. ben de asla bunu yapmayacağımi söyledim ve beni çok iyi tanıdığı için ileride de yumuşamayacagimi biliyor. onlar da onun ailesiymis hatalı olduklarını biliyormuş, atsa atilmazmis ama yine de yanında durmaliymisim. ben de bunu kabul etmeyeceğimi ve dilerse boşanıp annesine götürebilecegi bir kadınla evlenebilecegini söyledim. 1 haftadır konuşmuyoruz, yatakları da ayırdık. siz benim yerimde olsanız napardiniz? bunları yutmak kendime ihanet gibi geliyor. tekrar yüzlerini görmeyi hiç ama hiç istemiyorum.