1. Kızlar, yaşı büyüklerden cevap duymak istiyorum. Açıkçası 18 yaşındaki güzel kardeşlerimin bu konuda bir tık daha heyecanlı olup, her şeyi yakabileceklerini düşünüyorum. Çünkü ben de yaşım daha gençken asla affetmezdim diyordum.
Neyse süslüler bizim mükemmel giden bir ilişkimiz vardı. Tabii ki bana ve hayatımdaki insana göre mükemmel. (Bok gibi ilişkilerinizi mükemmel diye anlatmayın diye yazanlar için özellikle belirttim.) Yani ikimizde mutluyduk. Ciddi sayılabilecek hiç bir problemimiz yok. Bu 5 sene içerisinde neredeyse her haftasonu görüşüyorduk. son sene de her gün görüşüyorduk. Sonra benim iş için uzak bir şehire taşınmam gerekti.
Ben taşındıktan çok kısa bir süre sonra, inanılmaz yakın arkadaşlıklar kurdum. Hatta bir tane beyle Hafiften flörtöz takılmaya başladık. Kafam inanılmaz karıştı. Sevgilime gün içerisinde yazmıyorum, konuşmuyoruz falan. Bu bey yüzünden kavgalarımız başladı. Sürekli neden senin yanında fotoğrafta, niye bir tek seninle samimi duruyor vs. İnstagramda hesabı herkese açık paylaşan diğer arkadaşlarımdan görüyor. Beni etiketledikleri için. Ben de ezik gibi beni etiketlemeyin falan demedim tabi ki. Bu şekilde 2-3 ay devam Etti Kavgalar vs.
Sonra ben onun bulunduğu şehire gidecektim, kendi kendime şey demiştim. “Allahım Eğer olmayacaksa bu adamla, karşıma bir şey çıkar” çünkü diğer adamdan inanılmaz etkilenmiştim. Neyse ben gittim o şehire, görür görmez tüm düşüncelerim uçtu gitti. Dedim ben bu adamı seviyorum ve bu adamla olmak istiyorum. Boşluğa düştüğün için elin adamından etkilenmişsin vs.
Burada şu detayı da ekleyeyim benim hayatım iş noktasında mükemmele evrilirken, erkek arkadaşımın kötüye gitmeye başladı. Ailesiyle yaşadığı için kendini kötü hissetmeye başladı vs. Bana sürekli artık evlenmemiz lazım, seni çok özlüyorum falan diyordu ilk şehir dışına gittiğim zamanlar. Psikolojisi bozulmuş gibiydi yani.
Devam ediyorum. Ben o yanına gittiğim ilk gün erkek arkadaşımın telefonunu karıştırdım, bu arada hep yaptığım bir şey telefonunu karıştırmak. Daha önce güvensizlikle alakalı bir şey yaşandığı için değil. Benim kendi görüşüm bu sevgilisinin/eşinin telefonuna, sosyal medyasına erişimi olmayan insanların aldatılmıyorum demelerini garip buluyorum. Neyse orada online işlemlere baktığımda bir numarayla çok fazla konuştuğunu gördüm ve direkt aradım numarayı (ki bunu asla yapmam, önce kendisine sorarım ama bu sefer bir şey oldu direkt aradım numarayı kendi numaramdan.) Bir erkek sesi olsaydı Yanlış numara diyip geçecektim. Bir kız sesi. Kızla konuşmaya başladım. Neyse öğrendim ki sevgilim beni 2-3 hafta kadar bu kızla aldatmış. Sonra yaptığının yanlış olduğunu, sevgilisini sevdiğini, bir boşlukta olduğunu vs söylemiş. Tabii Kız da biliyormuş beni yani konuştuğu, seviştiği adamın sevgilisi olduğunu. Ben o an yanından çekip gittim tabii.
İlk bir kaç gün yalvardı ama bir yandan da o kızla iletişimde kalmaya devam etti. 2-3 gün sonra yıl dönümümüzdü. 6. Yıl dönümümüzde o kızla sevişmeye gitmiş. Ama bana yalvarmaya devam ediyor bir yandan. Ailem biliyordu sevgilim olduğunu, nasıl bir insan olduğunu. Zaten boşluktayken, psikolojim bozukken annem, affet işte bir şans daha ver vs vs diyip kanıma girdi. Ben de affetmedim ama tamam bir şans daha vereyim konuşalım dedim. Sevgilim Tabii kızla iletişimini anında kesti, boşluğa düştüğünü vs vs anlattı.
Sadede geliyorum bu olayın üstünden 1 buçuk sene geçti biz nişanlandık, yaza evleniyoruz. Kendisi benim çalıştığım şehre geldi burada çalışmaya başladı sürekli birlikteyiz. Ama ben hala 3 günde 1 bu konu yüzünden 1 gün boyunca yüzüne bakmıyorum. Şefkatle ilgileniyor. Ne dersem diyeyim haklısın, büyük bir hata yaptım savunamam kendimi diyor.
Bu aldatma harici önceki hayatımızda ve sonrasında hiç bir problemimiz olmadı. Yazın evleniyoruz ama ben sırf bu aldatma yüzünden emin değilim.
Kendime şunu demeye başladım sende başka bir adamdan etkilendin ilişki içindeyken belki fırsatın olsaydı ileriye bile giderdin vs vs. Ama sonrasında farkettin gerçekten kiminle olmak istediğini, boşluğa düşmüştün falan. Bunu erkek arkadaşım içinde düşünüyorum ama yine de sürekli aklımda.
Sorum da şu sizce hayatımdaki en büyük yanlışı mı yapıyorum? Yoksa boşlukla ve psikolojik sıkıntılar içindeyken bir seferlik olmuş, bir daha olmaz mı? Bu arada bir daha aldatılırsam affetmeyeceğimi söylüyorum ve eğer ayrılsaydım dümdüz ayrılmış olacaktım ama şu saatten sonra aldatırsa ailesine kadar gideceğini biliyor ve rezil olacağını da biliyor. Hani velev ki beni gözden çıkarsa bile ailesinin karşısına böyle bir şeyle çıkmak istemeyeceğini düşünüyorum.
Detay vereyim, ailesi beni çok seviyor. Benim ailem de onu çok seviyor. Ailemin Maddi durumu iyi, hatta bu yüzden mi benimle evlenmek istiyor acaba :d diye bile düşündüm ama ailemden hiç bir gelirim yok uzun bir süre de istemiyorum zaten.