babası ile arası küçüklükten beri bir iyi bir kötü olan var mı benim gibi? psikolojik bir yana hafif dozda fiziksel şiddetin etkilerini ?

1. Şu an aramızda bir problem yok iyi denilebilir ama eskiden özellikle çocukluk döneminde hiç böyle değildi. Fiziksel şiddetin etkilerini hala atlatamadım sanırım çünkü bazen aklıma geliyor umursamıyorum ama bazen ağlamaya başlıyorum ve durduramıyorum sanki dün yaşanmışcasına halbuki üstünden yıllar yıllar geçti. Bence maddi olarak karşılayabilirseniz psikologla görüşün yoksa silinip atılacak mevzular değil zaten bunlar.

2. Anonim 1 süslüm hala öğrenciyim. Dediğiniz kendi paramı kazanır kazanmaz yapacağım ilk şeylerden biri. Ben de sizin gibi durup bir anda ağlayabiliyorum aklıma gelince. Hiç düzelmeyeceğini bilmek en kötüsü galiba 

3. Ss ben de öğrenciyim gel sarılalım :( umarım bir gün atlatabiliriz ve tamamen iç huzura kavuşabiliriz. Ne kadar zaman geçse de şartlar değişse de insan bir yerde hep hatırlıyor maalesef.

4. Benim babam çok despot birisi kalbinde kötülük yok ama istiyor ki hep sadece benim dediğim olsun. Liseye başladığımızdan bu zamana denk hep kavlarımız oldu. Herkes şaşırıyor nasıl böyle davranabilir diye. Bildiğiniz aydın görüşlü bir insanın bağnaz kafalı baş örtü tak diyen insanla benzer şeyleri yapıyordu. Hâlâ yapıyor hiç değişmiyor. Küfür problemi var ve ben küfürden nefret ediyorum. Hayatımda küfür varsada sebebi kendisidir kendimi erkek gibi yetiştirdim bu yüzden bazen kaba olabiliyorum. Bu sözlü şiddet gerçekten çok üst düzeylere çıktığıda oldu. En iyisi görmemek,konuşmamak ve duymamak. 2/3 haftadır bu şekilde davranıyorum. Benimle hiçbir şey yokmuş gibi konuşmaya çalışıyo. Hayatta taviz vermiyorum. Kalbinde kötülük yok. Ben dışarı çıkınca sürekli pencerede balkonda beni bekliyormuş. Gerçi bu annemin uydurması çünkü aramızı bulmaya çalışıyor işin kötüsü onada bu şekilde davranıyor. Anneminde bu davranışlar dolayısıyla en sabırlı ve anlayışlı annem gitti yerine kavgacı biri geldi. Lafın kısası;görmemek. Bir de unutmak istemek. O olayı sürekli kafanda tutma ağla ve bitsin. Ama bir yere not et neden sinirli olduğunu. Unutunca aç devam et. Problem yaşadığında ortamdan uzaklaş odana git. Aynı ortamlarda mümkün mertebe bulunma. Asla ve asla taviz verme. 6/7 aydır deliler gibi yediğim hakaret ve küfürlerin haddi hesabı yok. Artık ejderha gibiydim. Sevgilime diyorum ki onunla konuşmayınca kafam o kadar rahat ki.. gülüyor artık alışmadın mı ben seni tanıdım tanıyalı bu şekilde davranıyor. Değişmedi ve değişmeyecek. Şimdi hiçbir şey olmamış gibi davranıyor ama ben net cevaplar veriyorum sadece o kadar. Samimiyet yok fevri davranış yok. Hep bir soğukluk olsun. Unutturma yani ama hatırlatmada yaşadıklarını. Bak sana da aynısını yazmışım "kötü biri değil" insan kötü oluyor be baba sonuçta anlıyor musun? O sanşyor ki doğru yapıyor ama değil. Neleri kırdığının neleri paramparça ettiklerinin farkında değil. Bazen anneme siz ebeveyn olmayı sadece "karnı doyuyorsa,rahatça yatıyorsa" olarak görmeseniz nasıl olur acaba dedim? Çünkü gerçekten durum bu. Psikolojik olarak rahatsızlığımı düşünen yok. Kardeşim var pandemiden dolayı işsiz kaldı. O ayrı evdeydi onun psikolojisine pek önem veriyorlardı. Ben resmen elin evladı gibiyim. 

Çok zoruma gidiyor benim de sevgili günlük der gibi başladım ama beni en iyi sen anlarsın. Uzaklaşınca böyle şeyler yaşanmayacak. Farklı şehirde iş bulmaya bak. Fırsat kapıların ardına kadar açık olsun inşallah 

5. Sarılalım anonim 1. Umarım bir gün bunu aşmayı başarabiliriz🙏🏻

6. Anonim 3 sizin durumunuza da çok üzüldüm. Dediğiniz gibi uzaklaşmak tek çözüm sanıyorum ki. Umarım en kısa sürede uzaklaşıp kendi hayatımızı daha rahat yaşayabiliriz. İnsan hala sevmeye devam ediyor onca şeyden sonra en üzücüsü de o

7. Ah bu babalar nasılda insanı iki arada bir derede bırakıyorlar. 

Hem acıyorsun, merhamet gösterip anlamaya çalışıyorsun aslında iyi vs diye ama sonra gerçekleri görünce öfkeleniyorsun !

Aslında karşında ki kişiye hem acıyıp hep kızıyorsan o kişide büyük bir ihtimal kişilik bozukluğu vardır.

(Narsist, borderline vs gibi) ama baba işte diye kabul etmemek lazım. Biz seçmedik bu toksik aileleri . Aile , anne baba kutsal falan d değil! Onların yaptığı günahları , hataları affettirmek için uydurulmuş birşey! Tabi sözüm meclisten dışarı. Çok iyi ebeveynlerde var. Ama böyle ufacık çocuklarına kıyıp hem psikolojik hem fiziksel şiddet gösteren bencil yararıklar kutsal falan değil.

Dışarıda bakkala, patronuna , arkadaşına bağırıp egonu nasıl istediğin gibi tatmin edemiyorsan ! Sözde en sevdiğin insana da güç gösterisi yapmayacaksın. O da bir birey saygılı olacaksın! Öfkeni çıkarmak için dünyaya gelmedi bu çocuklar! Hatta kendi tercihleri bile değildi. 

8. Anonim 4 çok ama çok haklısınız. İnsanın elinden hiçbir şey gelmiyor malesef anlık yaptıkları öfke patlamaları ömrümüz boyunca etki bırakıyor 

9. Annem babam ayrı şuan 20 yaşındayım ben 9 yaşındayken ayrıldılar zaten problemli bir evlilikti alkol,çalışmamak,borç harç sevgisizlik her şey vardı. Babam sorumluluksuz, bencil, egoloman vs birisi. Boşanma döneminde de akıl almayacak şeyler yaşandı şuanki aklım olsa o süreçte babamı silerdim ama yapamamışım bu saatten sonra da yapamıyorum. kısaca durumu özetlediysem nasıl başa çıkmayı öğrendiğimi anlatayım. 

Öncekikle neden böyle?düzelmeyecek mi? ben bunları hakediyor muyum? neden benim iyi bir babam yok gibi soruları sormayı bırakıp o insanı öyle kabullenmek gerekiyor. Ve ne kadar acıtsa da baban da olsa objektif bir şekilde onun nasıl bir insan olduğunu görüp ondan kendini korumayı öğrenmek gerekiyor. Örnek vermem gerekirse benim babam 'sözde' beni çok sever ağzından güzel sözler geleceğimle hayatımla ilgili önemli konulardaki vaatleri asla bitmez ama hiçbir şekilde de gerçekleşmezler. Ben artık onun dediği hiçbir şeye inanmıyorum beklentiye girmiyorum ki hayal kırıklığına uğramıyım. Babamın nasıl bir insan olduğunu gerçekten gördüğüm ve kabullendiğim için onun bana yapabilceği kötülükleri veya verebilceği zararı tahmin edebildiğim için artık beni üzemiyor. Beni hayal kırıklığına uğratıcak bir şey yaptığında bu hazır olduğum bir şey diyip geçebiliyorum. Örneğin ondan beklediğim sevgi 'seni çok seviyorum kızım,seninle gurur duyuyorum kızım, senin hep arkandayım kızım' kelimelerini söyleyip babalık yaptığını zannetmesinden oluşuyor çünkü onun babalık kapasitesi bu kadar. Beklediğim sevgiyi gördüğüm için üzülmüyorum. 

Diğer süslülerin söylediği gibi en önemli şey kendi ayaklarınızın üstünde durup o ortamdan uzaklaşabilmeniz sanırım. Umarım yolunuz hep açık olur.

Psikolojik olarak kendinizi daha iyi hissedebilmeniz için araya belli bir duvar örmenin ya da mesafe koymanın gerekli olduğunu düşünüyorum. Bunu bir aile ferdine çok çok sevdiğin birine karşı oluşturmaya çalışmak çok zor ama o kalp kırıklıklarından çok daha kolay. Böyle anlatınca sevmiyormuşum ya da duygusuzmuşum gibi gelebilir belki kulağa ama aslında benim uzun yıllar boyunca en büyük zayıf noktam babama olan sevgimdi.klasik baba sorunları olan kızlardan biriydim uzun bir süre sevgisizlik onun yerini doldurmaya çalışma vs vs bütün ruh hallerini yaşadım diyebilirim.  Bir sürü hayal kırıklığından sonra o sevgiyi haketmediğini ve senin ona duyduğun sevginin sana zararının büyük olduğunu anladığında kendini korumak zorunda oluyorsun bence. ayrıca bence ebeveynler bizi çok çok iyi tanıdıkları için bizim hassas noktalarımızı kullanabiliyorlar çevremde de çok görüyorum bunu buna dikkat etmek gerekiyor. Mesela benim zayıf noktam ya birimize bir şey olursa da ilerde koyduğum mesafeden dolayı pişman olursam fikri. Bunu atlatabilmek için de gerçekten aramızdaki ilişkiyi sağlıklı hale getirebilmek için uğraştım ama olmadı. Artık ben denedim olmadı benim vicdanımla kavgam olmayacak diyebiliyorum bu hassas noktam konusunda. 

Özet olarak diyebilceğim şey ilişkiniz aranızdaki problem size özel eğer çözülebilcek düzeydeyse uğraşın elinizden geleni yapın ama eğer size gerçekten zarar veren toksik bir ilişkiyse kendini korumayı öğrenmeye çalışın süslüm. Sevgisizlik veya baba sorunları bazen tek başımıza aşabilceğimiz sorunlar olmayabiliyor mesela  fiziksel şiddet açısından kabullenemeyip  işin içinden çıkamadığınızı düşündüğünüz noktalarda psikolojik yardım alabilirseniz  desteği çok büyük olur. Umarım mutlu olursunuz ve hayal kırıklıklarınız sizi daha güçlü yapan eskide kalmış hatırlar olarak kalır yenileri eklenmez.

10. Anonim 5, cevabın için çok teşekkür ederim öncelikle, sizin de yaşadıklarınıza üzüldüm. Hiçbirimiz hak etmedik bunları bence ama insan seçemiyor işte oluyor bazen. 

Destek almak en büyük ihtiyacım zaten şu an umarım bir an önce kendi ayaklarımın üzerinde dururum ve en azından bir nebze güçlenirim. 

Cevap veren herkes, iyi ki varsınız ❤️