duygusal açlıktan nasıl kurtulurum?
duygusal açlık diyorum ama bildiğiniz oburluk da olabilir benimki. doymama rağmen kusacak kadar olana kadar yiyorum süslüler, kendimden iğreniyorum artık. evde oturuyorum mesela yemekten yeni kalkmışız, 10 dakika sonra mutfakta bitiyorum. 2 saat geçmeden ekmek arası helva yiyorum. kahvaltıdan kalkmışım 1 saat sonra dışarıda çikolata, kek vs. yiyorum. yatmadan önce bir ton meyve en kötü salatalık veya havuç yiyorum. yedikten sonra diyorum ki yahu toksun, yemesene. ama yok yemek benim hayatımın amacı olmuş resmen. tadını falan da geçtim artık ağzım durmuyor illa bir şeyler yiyeceğim. hep kilo sorunu olan biri oldum hep +15 kiloyla yaşadım. bıktım ben bu kafasızlığımdan kendimi durduramamaktan... neler önerirsiniz? yardıma ihtiyacım var.