evlilikten korkuyorum ?

1. Kusura bakmayin soru kismindan yazinca paragraflar bozulmus.

2. Senin gibiydim ben de süslü sevgilimle iki ay birlikte yaşayıp ayrıldık :p

3. Evlenmeden önce beraber yaşamayı deneyin. Çok odalı ev tutun. Bekar evinizi boşaltmayın arada yalnız kalmaya gidersiniz. Bu arada bencil olmak birey olmanın getirdiği bir ayrıcalıktır. Kendi dünyanda en önemli şey sensin. Tabii ki kendini korumak için adımlar atacaksın. Yoksa haremdeki bir cariyeden ne farkın kalır?

4. Ay ben de siz gibiyim. Acaba nişanlınızla aynı evde kalma imkanınız var mı, evlilikten önce küçük bir test olurdu. Eğer çekilemez gibi hissederseniz evlilik fikrini tekrar gözden geçirirdiniz

5. Neden sorun sizde olsun ki yada bu bir sorun olsun ki? Kisisel alanina onem vermek, yalniz kalmaya ihtiyac duymak "tuhaf" bir durum degil. Nasil ki nisanliniz ailesi ile vakit gecirmeyi seviyorsa siz de yalniz kalmayi seviyorsunuz. Illa biri veya digeri olmak zorunda degil. Evlendiniz diye sevmediginiz halde haftasonlarini toplu halde gecirmek zorunda degilsiniz. 5 senedir beraberseniz nisanliniz da bu yonunuzu biliyordur zaten diye dusunuyorum yani bu kaygilarinizi neden onunla paylasmiyorsunuz? O ailesinin yanina gitmek istiyorsa her hafta gider siz de zaman zaman katilirsiniz bir orta yol bulmaya calisirsiniz. 

6. Maalesef birlikte yasayamadik hic. Ailesi hos karsilamaz zaten. Bende birkac gun kaldigi oldu ama o zaman bi sure sonra gitmesini istedigimi farkettim ve kendimden utandim. Cok da uzuldum. Onunla ilgili degil ama kendi ailem geldiginde bile aynisi oluyor. Evvelki iliskilerimde de oldu.

Arkadaslarimi da cagirmam.

Evimizi 2 odali tuttuk. Kucuk olan odaya calisma odasi gibi bir alan kurduk belki bu sayede surekli salonda dipdibe dizi izlemeyiz diye umudum var. Bilgisayar oynamak yada calismak icin orayi kullanabiliriz ayri ayri. Ama bende kaldigi surede banyoda cok dursam bile mizmizlanan bir adam o yuzden kapiyi kapatip kendi halimde takilirsam ne yapiyosun diye beni durtecektir illa. Bir de aliniyor boyle seylere.

Ne bileyim uc gun annesini ziyaret etmesem falan trip atiyor en azindan. Onla ayni evde yasama faslini haletsem bile ailesine olan zorunlu gorevlerim ayri canimi sikiyor. Simdi bile Haftada en az iki kere oturmaya gitmemi bekliyorlar, gitmeyince de gonul koyuyorlar. Nisanlim da bana kiziyor oyle olunca. Bunlar da cok korkutuyor beni. Zaten nisanlandigimizdan beri aile ortami disinda gorustugumuz tek ortam esya secme falan oldu. Bu da alismam gereken ayri bi husus.

7. Off koşarak uzaklaşmak istedim resmen.ne demek trip falan? Her gün gidin isterseniz? Evleriniz yakın mı?

8. Süslüm evliliğin ilk zamanları biraz zorlayabilir. Tamam sevgililik nişanlılıkta da tanıyoruz ama evlilikte işler resmileşince (aile bağlarını kastediyorum) zorunlu görüşmeler can sıkıcı oluyor.

Şuna dikkat etmeni öneririm eşin ilk fırsatta ilk boşlukta soluğu ailesinde alacak biri mi, her an gelmelerini isteyecek biri mi bu çok önemli. Eğer öyle olacaksa bir düşün derim bu çok çekilmez oluyor.

Evliliğimin ilk zamanları en ufak zaman diliminde eşim ailesine gitmek isterdi(aynı şehirde biz merkezde onlar 3 saat uzaklıkta bir ilçedeler). Bunu konuşa konuşa aştık, bak burası bizim evimiz artık ailenin evi senin yuvan değil, senin ailen benim, benim ailem sensin, onlar büyük ailelerimiz ama biz 2miz çekirdek aileyiz diyerek bir şeyler değişti. Eğer bunu farkedemeyecekse canını sıkabilir.

9. Ya süslü şimdi aradaki yazdığını okudum da işin zor o zaman valla. Sınır çek diyenler olmuş çok haklılar.

Zaten evlilik ilişkilerinin yüzde 80i o sınırı çekip korumaktan oluşuyor. Baştan haftada 2 gün kayınvalideye gitmeye alıştırırsan işin var valla.

Sen Nişanlına şunu belirtmelisin 'beni zorlama, ben görüşme konusunda kendi içimden geldiğince bir düzen oturturum' diyebilmelisin. Belli ki nişanlın ve ailesi geleneksel bir yapıdalar. Ve bu benim hiç sevdiğim bir şey değildir. Kendi eşime ve ailesine bu sınırın varlığını ve saygı duymaları gerektiğini tavırlarımla belirttim.

Özeline, evine, dinlenme saatlerine, senin oraya gidiş saat ve günlerine lütfen karıştırtma.

10. okurken kendimi gördüm resmen. ben de 28 yaşındayım ve böyle şeylere gelemeyeceğim için bu güne kadar bir ilişkim olmadı, eksikliğini de hissetmiyorum açıkçası. insanlar beni yoruyor. evimde tek başıma oturup bir kitap okumayı ya da bir film izlerken abur cubur tıkınmayı başka bir insan evladıyla yapılabilecek her türlü aktiviteye tercih ederim. hele yatağını başka biriyle paylaşmak zorunda olmak filan off kabus resmen. hapis hayatından farksız. neden olmadığınız biri gibi davranmaya çalışıp kendinize eziyet edesiniz ki?