işyerinden arkadaş edinilir mi siz ediniyor musunuz?

1. Çok dikkatli olmak lazım. İyi arkadaş olduğun da oldu, kazık yediğim de. 

2. hem özel sektörde, hem de kamuda çalışırken "iş yerinden arkadaş edinilmez, ilişkin olsa da diğer arkadaşlıklarına benzemez" görüşündeydim. özel sektörde zaman içinde insanlar bana o kadar kötü bir tavır aldılar ki onlardan nefret etmeye başladım. sadece patronla iyi anlaşıyordum, o da onun sağ kolu olduğum için. bir insan işyerinde sadece patronuyla arkadaş olur mu? olurmuş. eğitimimle çakıştığı için oradan ayrıldığımda ve iş ortamımı anlattığımda gördüm ki bu sadece onların suçu değilmiş, benim de parmağım varmış. kendimi bir fildişi kuleye hapsedip oradan izlemişim insanları, onlar da bundan haliyle rahatsız olmuşlar. ben de sizin gibi kendimi daha iyi görüyordum, o insanlarla derinleme konuşamayacağımın farkındaydım ama aynı zamanda bir kabuğa da kapatmıştım. 1-2 tane halk adamı diyebileceğimiz potansiyelde büyük abi arada laf attığında beni bir yerlere davet ediyorlar ve muhabbete katıyorlardı. yaşıtlarımdan hiçbiriyle konuşmuyordum. bu normal değil, bunun farkına vardım.

şimdiyse kamuda çalışıyorum, olay tersine dönmüş gibi, çalıştığım okuldan mezun değilim ve orada çalışan&oranın mezunu kim varsa onlar gibi olmayanlara yukarıdan bakıyorlar. sonuçta sizinle aynı statüdeyiz di mi kardeşim? ee derdin nedir? seni de, beni de seçmişler. eee? diyesim geliyor. halen dönüp bakınca sektörde çalışırkenki ofis arkadaşlarımın bunların aynısını bana dediklerini tahmin edebiliyorum :) trajikomik bir durum.

şu an kamuda çalıştığım üniversitede 2-3 arkadaş anca edindim çünkü inanılmaz bir rekabet ve üstten bakma var ama hayatta kalmaya çalışıyorum. umarım sizin de durum iyileşir ss.

3. bu arada şunu da eklemek istedim:

memleketimden bir çocukluk arkadaşım var. sevgilisiyle bir stüdyo dairede yaşıyorlar. zamanının çoğunu ailesinin eviyle kendi evi arasında mekik dokuyarak geçiriyor. yükseğini yaptığı okulda asistan olarak çalışmaya benden önce başladı ve ben de akademiye girdiğimde "kendi fakültenden arkadaş edinme! asla yapma bunu!" telkininde bulunmuştu. onu dinleyip ilk birkaç ay kimseye yaklaşmadım ama yalnızlık allaha mahsus süslüm. hele benim gibi sıfırdan başladığın bir şehre geldiğinde, yaşlar 25-30 iken şak diye arkadaş bulamıyorsun. işyerinden arkadaş edinmen daha muhtemel ve kolay oluyor. şimdi dönüp baktığımda o tavsiyeyi veren arkadaşım da çok sosyal bir hayat sürmüyor, ben onun yaşadığı şekilde yaşayamazdım muhtemelen. herkesin hayatı ve görüşü kendine. insan sosyal bir hayvandır, yemek yerken bile sohbet edebileceğin biri olunca mutlu oluyorsun işyerinde... bunu bir düşün derim :)

4. Ben mod düşüklüğü olayını işe yıkmayı öğrendim süslü. Mesela o gün canım kimse ile konuşmak istemiyorsa çok işim varmış( illa iş ile alakalı olmayabilir mesela faturamda problem var bunu çözmeye çalışıyorum tatlım birazdan döneceğim sana deyip sallıyorum gibi düşün) ve bir an önce bitirip kurtulmak istiyormuş gibi davranıyorum. Sonra bir süre iş ile ilgileniyorum, modum düzelince de oh ya rahatladım biraz saçma bir şekilde stres olmuştum ehehe fln diyorum, böylece kimse üstüne alınmıyor. 

Ben hep aynı kişiler ile takılıyorum yemek vs için. Çünkü diğer türlü herkesi idare etmem gerekiyor. Ama sıkıldığım zaman merhaba hadi çay içelim deyip rastgele birisinin yanına gidiyorum, çoğunlukla kimse ne alaka?fln demeden iyi oldu ya hadi içelim diyor. Onlar benim yanıma geldiklerinde de düzgün davranıyorum tabiki. Ama bu olay maks.haftada 1 fln olduğu için samimiyet artmıyor. 

Tabi bu kadar taktik kasmama rağmen arkamdan x de fena kız, x çok akıllıdır işini bilir diye de dedikodum dönüyor. 

5. Biraz iş yerine bağlı. Nerdeyse 10 yıldır çalışma hayatındayım, herkesin yaşça benden büyük ve vizyon olarak farklı olduğu yerler de oldu, çok kafa dengi insanlarla çalıştığım da. İki türlü de günümün çoğu orada geçtiği için insanlarla sohbet ediyorum, aramı iyi tutuyorum. Bu hayatta en sevdiğim en yakın bulduğum insanlarla da iş yerlerinde tanıştım. İş arkadaşı denilen özel bir tür değiller yani senin benim gibi insanlar oradakiler de. 

6. Çalışma hayatında iş yerindeki insanlarla dost olamazsın. Arkadaş da olamazsın tecrübelerime göre ama nabza göre şerbet vermeyi bilmek gerekiyor. Tamamen kabuğa çekilmek de pek iyi değil, o iş arkadaşları yeri geliyor sana yardımcı oluyor, baglantin oluyor vs. Herkesle selamlaşmak, küçük sohbetler yapmak, yüzeysel takılmak ve siyasi görüş, yaşam tarzı şeyleri çok ortaya sermemek en iyisi. Huzur bunda kesinlikle.

7. İnsanların bunu deme nedenleri is yerinde cok fazla ayak kaydırma olması ve is arkadasiyla bozusunca da hala görüşmeye devam etmek Zorunda olmak. Mesela, Benim şimdiye kadar iki takim liderim oldu. Teki benim işim icin kredi almayı sevdiğinden yalandan arada iyi davranırdı. diğeri de teknik bilgimin daha fazla olmasını çekemediğinden her hafta sacma sapan yerlerden bana saldırmaya çalışırdı. Simdi bunlarla arkadaş olma şansım var mi? Yok. Arkadaş olmak istesem ne istemesem ne? Farklı ekiplerden Birkac kişiyle uzaktan iyi anlaşıyorum, ama yakın arkadaş değilim. uzun bir öğrencilik hayatım oldu ve bence ben dramaya doydum. İs yerinde lise hayatı yasamak isteyen- arkadaşım olsun, flörtüm olsun, dedikodu yapalım vs- boyle sorular altında milletin kişiliğine laf ediyor, ama herkes aynı şeylerden hoşlanmıyor. Yapıyorsanız yapın, yapmıyorsanız da yapmayın. Yalnız, yarın buraya "is yerinde dedikodum yapıldı, is yerindeki eski flörtüm dugunune davet etti, arkadaşım terfi icin sattı" vs diye soru acinca millet "demiştik" der. 

8. öyle işyerinde konuş arada sohbet et. konuşmak istemediğin zaman kulaklık tak veya telefonla ilgilen. dışarda kimseyle görüşme. dısarda görüşmeye basladığında iş değişiyor. of bazıları sınır falan bilmiyor özel sorular sorup duruyor. yok ailenle mi yasıyorsun ayrı eve cıkmak istemiyor musun neden eski sevgilinle ayrıldın falan. hele öğretmenlik yapıyorsan vıdı vıdı hiç susmuyorlar.

9. Ona göre de sen malum partilisin 

Çok da şey yapma

10. Arkadaş edinmeye gerek yok buradaki insanların da dediği gibi ama günlük konuşma yapmayı kimseye bariz tavır almamayı small talk denen günlük sıradan konuşmaları yapmayı da bilmek lazım. Bunu yapmayan insanlar eğitim derecesi ne olursa olsun mağara adamı gibi geliyor insanlık görmemiş gibi. Sizin gibi bir arkadaşım vardı küçüklükten beri tanırım her zaman içinde bulunduğu ortamı küçümserdi ve sizin gibi saydığı sebepler nedeniyle kimseyle konuşmazdı. Liseye gitti sınıfta arkadaşı yok herkes aptal. Üniversiteye gitti herkes kötü bir kendi iyiydi. Oradakilerin aptallığına tahammül edemiyordu. Üni bitti kpss dershanelerine gitti yine kimseyi beğenmedi kimseyle arkadaşlık kurmak bir yana konuşmadı bile. İşe girdi herkesin ne kadar aptal çapsız kültürsüz olduğundan bahsetmeye başladı. Hep aynı kafa yapısıyla ilerledi. Ama her zaman göz ardı ettiği bir şey vardı. Kendisi o beğenmediği insanlarla aynı seviyedeydi. Geldiği yerlere girdiği sınavlar sayesinde geldi ve kendisi gibi orda bulunan herkes aynı sınavlara girip gelmişti. Kendisi gerçekten üst insan olsaydı o zaman onlarla aynı yerde zaten olmazdı. Şimdi yalnız açıkcası ben de toksik biri olduğu için uzaklaştım bana da aynı şeyi yapıyordu. Yani arkadaşlar gerçekten çok özel bir insan olsak da beğenmediğimiz insanlarla aynı seviyedeysek biraz gerçekçi bakmakta fayda var. Gerçekten kimseyle arkadaşlık kurmaya gerek yok dediğin gibi ama kimseye selam bile vermemek bana sağlıklı gelmiyor. Şu yaşına kadar temel iletişim becerisi kazanamamış bu kafa yapısındaki insanlarla açıkcası ben de konuşmak istemiyorum. "Günaydın bu gün nasılsınız iyi ben de nolsun uğraşıyoruz kolay gelsin iyi çalışmalar" tarzında bir samimiyet seviyesinde kalmak çok daha medeni.