sokaktan gelen çocuk gürültüsüne artık dayanamıyorum?

1. Süslüler merhaba. Buna bir çözüm bulunabilir mi bilmiyorum ama gene de önerilerinize açığım. Sokaktaki çocukların sesinden illallah etmiş durumdayım. Yaklaşık 25 tane çocuk oturduğumuz sokakta çığlık çığlığa gece gündüz oyun oynuyorlar. Sadece tüm güçleriyle bağırdıklarını, tiz çığlıklar attıklarını düşünün. Bir tanesi uluyordu ya. Samimi söylüyorum yarım saat auuuu diye uludu çocuk. Hani birini kesseler feryadını duysam gene oynuyorlar zannedicem. Hava kararınca bindikleri scooter sesinden beynim deliniyor. Hani pürüzlü yolda tekerlekli valiz sesi olur ya öyle bir ses saatlerce sokakta bir o yana bir bu yana gelip gidiyorlar. Bisikletlerine zil takmışlar sürekli çalıyorlar. Gece yarısından sonra bile devam ediyor ses. İşin ilginç yanı Kimse şikayet etmiyor, Kimsenin umurunda değil. Çok yoğun çalışıyorum ve işyerim de uzakta. Akşam işten eve gelince azıcık kafa dinleyeyim diyorum ama mümkün olmuyor. İlk taşındığımızda neşeli geliyordu sesleri ama artık gerçekten bıktım. Üstelik pandemi döneminde de asla eve girmediler. Aynı durumda olan var mı yoksa sadece ben miyim?

2. seni anlıyorum suslu..... burdakilwr de kudurmus gibi bagiriyolar hani normal bi oyun sesi degil. bugun balkondan bagirdim valla biraz sessiz olur musunuz diye. cam kapi oturmaktan da bunaldim cok sicak hava

3. Yırtınmadan oyun oynayamıyorlar. Ben de nefret ediyorum hepsinden. Anneleri babaları da bakmaz asla. Çocuğun aşağıdan yarım saat anne diye bağırdığını bilirim. Anası da çıkıp camdan öldün mü kaldın mı diye bakmaz. Uluma olayı bizim mahallede de var. Ters evrim geçiriyorlar heralde. Bisikletlerinin tekerlerine pet şile sokup ses çıkarıyorlar. Giriş katta oturuyorum bilmiyorum ne yapacağımı. Taşınma imkanım da yok şu an. Bir daha başka yere gidersem 3. 4.kattan aşağısına asla bakmam.

4. Süslüler zaten 5. Katta oturuyoruz yeni taşındık o yüzden taşınmamız mümkün değil çok masraf ettik bir de. Cidden artık cam kapalı kapı kapalı bunaldım anaları babaları da bir sus demiyor ben anlamıyorum. Bağırsam mümkün değil seslerini bastırmam. Cidden mümkün değilse tek başıma taşınıp gidicem :(

5. Benim de az kaldı o cinnete. Annem ayıp falan diyo ama yok cidden saydım 25 tane çocuk kafam kaldırmıyor hepsinin çığlığını. Bir de sadece ben mi rahatsızım neden kimse ses etmiyo rmerak ediyordum yalnız değilmişim sağolun süslüler.

6. bizim eski evimizde bu sorun vardı, 5. kat, ciyak ciyak bağırıyolar, konuştukları her şeyi yukarıdan kelimesi kelimesine duyuyodum. birkaç kere nazikçe uyardım, boş boş suratıma baktılar, aldırmadılar, bağrış çağrış aynen devam. evde dayakla eğitilmiş çocuklar, sözlü uyarının onlar için bir anlamı yok, birisi onları döverse bağırmayı keserler ancak, ben de böyle bir şey yapamayacağım için birkaç kere su döktüm aşağı, sonra da taşındık oradan zaten.

7. Keşke su dökebilsem ben de ama yolun ortasında oynuyorlar. Yol da öyle geniş ki. Buna rağmen arabalar geçerken geçemiyor öyle söyleyeyim çünkü çekilmiyorlar asla. Aynen boş boş bakıyorlar yüzüne. Korna basıyorsun bağırıyorsun yok kazık gibi duruyorlar. Anneleri de sabahtan akşama kadar sokakta. Köpeklerini gezdirmeye diye çıkıyorlar dedikodudan eve giremiyorlar. Ah üç kuruş kazansam da çekmesem şu manyakları keşke.

8. Asla anlamazlar belki hasta olan vardır bebeği olan vardır diye. Geldim gene ev cayır cayır on tane kadın karşı apartmanın bahçesinde halka olmuş oturuyorlar çocukları kıyamet gibi çığlık çığlığa oynuyor. Biri dönüp demiyor susun evladım diye. İnsan köpeğini bile değer verir eğitir bunlarda o yok.