yemek yapamamakla övünen insan

1. 'kız' değil de 'insan' olsaymış keşke. çünkü erkeklerde de hep "ben ne anlarım yemekten? yemeği kadın yapar." tavrı var ve bu ataerkil zihniyet hoş değil.

zaten olumlusu, olumsuzundan daha faydalı olan bir eylemi yapamamakla neden övünür bir insan?

hele ki (yazar: enkurusuislakmendillerin)'in dediği "ya ben yumurta bile kıramam ehihehi" mertebesinin kafası hayrolsun. canım sen 2 gün cüzdansız kalsan açlıktan ölecekmişsin, ne bu sevinç?

2. ben kadınsam yemek yapmayı bilmek zorundayım.zorundayım arkadaş. çalışmaya gelince herkes çalışmak zorunda, kendi ayakları üstünde durmak zorunda falan da, yemekte niye böyle değil? bir insan, bir kadın anasının eline bakmamalı veya ot gibi dondurucu gıdalara mahkum olmamalı.

cinsiyetçilik olarak falan da görmüyorum. ben bir kadın olarak becerikli olmayı, her şeyden anlamayı ve neredeyse çoğu şeyi bilmeyi-yapabilmeyi layık görüyorum kendime. bir erkeğin diline malzeme olmak da istemem açıkçası. durumumuz malum. burada yaptığımız feministlikler kimseye sökmez. bu kültürde önünde sonunda "beceriksiz, yetersiz" diye yaftayı yiyiveririz. eğri oturup doğru konuşalım, ama her şeyi de ataerkilliğe yormayalım. ha erkek de bir şeyler bilsin tabii bi zahmet, "erkek adam yemek yapmaz" falan diyorsa onu ahıra bağlayabilirsiniz, oraya daha yakışacaktır. amma lakin ki bir kadın kadar hakim olmasınlar, ben hoşlanmıyorum. sonra çığırlarından çıkıp başınızda "yok o öyle olmaz, yok onu yapamadın, yok şunu beceremedin" diye bırbır ötüyorlar bir de, çok sevimsiz oluyorlar.

ayrıca kadının elinin değdiği yemeği daha bereketli buluyorum. anne yemeği diye bir şey var bir kere.

ama salataları babam daha güzel yapar şimdi allah var.

yalnız ne yalan söyleyim, erkeğe daha kaba işleri yakıştırıyorum. kesinlikle modern değilim. ilkelim. erkek tamir yapsın, kuyudan su çeksin, evi onarsın, avlanıp eve yemek getirsin, kadın da onu sihirli parmaklarıyla pişirsin, evini yuva yapsın falan.

3. öncelikle böyle bir şey yapmadığımı ve yemek yapmaktan büyük zevk aldığımı söyleyeyim.

bir de şöyle bakın bence olaya: yemek yapmamakla övünen kızların bir kısmı, birilerine hava atmaya çalışmıyordur, toplumsal rollere boyun eğmediğini, kendi seçimlerini yapan bir kadın olduğunu kanıtlama çabasındadır. bunu yapma yöntemi yanlış olmakla birlikte, arkasında bu tip bir güdünün bulunabileceğini düşünürsek bu insanı ezmeyip, kendini kanıtlama çabasıyla başka kadınları ezdiğini ona açıklamamız daha iyi olurdu diyorum, yine tabii ki naçizane.

4. aklıma "Never make fun of someone who speaks broken English. It means they know another language." cümlesini getirmiştir. başka yeteneklerim var demek istiyor olabilir.

ne kadar da pamuklara sarılıp sarmalanıp büyütülmüş eli sıcak sudan soğuk suya girmemiş piremses peri bir kızım demek istiyor da olabilir. sormak lazım. etrafınızda bunu yapanlar varsa sorsanıza süslüler, sebebi neymiş?

ben yemek yapamam değil genellikle yapmam, ama bunda övünülecek bir şey göremiyorum tabii. 'bir kız elbette yemek yapmalı kızsın sen silkelen kendine gel ve hemen mutfağa gir!!1!1!' 'sürüngen misin sennnn!!1!!' kafasında olan insanları da ayrı bir anlayamıyorum. olay aile bireylerinin dayanışma içinde olmasıysa adam çalışsın kadın ev işi yapsın deniyorsa, kadın çalıştığında neden ikisi de çalışıyor yemekleri bir gün adam bir gün kadın yapsın denmiyor. bize doğuşta yemek yapma programı mı yükleniyor kardeşim? tabi konu bu değildi, öhöm, övünülecek bir şey olmadığı gibi, yerinilecek bir şey de değildir.

5. Övünecek o kadar nitelik varken "iyy bin yimirti bili pisirimim" gibi beyanlarla yemek yapmaktan anlamamak mı kaldı övünecek? Bu mu yani övünç kaynağı?

Ha ben kendini herhangi bir şekilde öven insanı da pek sevmem, ama illa bişey ile övünecekse bu "yemek yapmayı bilmemek olmamalı, Bence.

6. Bu benim. Daha dogrusu şöyle benim, ben yemek yapabiliyorum ama insanlar sorunca yapamıyorum diyorum. Nedeni de şu, yemek yapmak kadınlara özgü bir şey olarak algılanmakta ve bu da beni deli ediyor. Bende yapamıyorum diyorum. Algı kırmaya çalışıyorum biraz. Zaten ne zaman bi erkeğin yanında 'yemek yapamıyorum' desem 'sen kadınsın ilerde de olsa yaparsın' türevinde söylemler duyuyorum. Sonra da polemiğe giriyoruz zaten.

Tanım: her zaman doğruyu söylemiyo olabilecek insandır. Belki de insanların kodladığı normlara uymak istemeyen insandır.

7. bu tavra anlam veremiyorum gerçekten. kadında da, erkekte de. kadın evinin yemeğini yapar demiyorum bakın, yetişkin her insan evladının kendi başının çaresine bakacak beceriye sahip olması gerekir diye düşünüyorum. beceriksizlikle/üşengeçlikle övünmek neyse, yemek yapamamakla övünmek de budur gözümde. herkes mükemmel sofralar kuracak, beş çeşit yemek çıkaracak diye bişey yok tabi ama aç kalmayacak, biri geldiğinde sipariş vermeye muhtaç olmayacak kadar da şey öğrenilmeli

edit: hatta işi ileri götürüp ya ben yumurta bile kıramam seni mi kırıcam aşkım:d diyen bir zeka yoksunu kitle var, irrite edici. övünülecek şeyiniz mi yok da beceriksizliğinizi şirin hale getirip sunuyosunuz

8. Annesinin, elini sicak sudan soguk suya sokmamamasiyla ovundugu insandir.

Biri de yengemdir. Istemeye gittigimizde annesi "ay yemek yapmayi hic bilmez. Elini sicak sudan soguk suya sokturmadim" diye boburlenince kendisinde de bir havalanma sezdim. Kizina bir sey ogretmemek ne zamandan beri ovunulecek bir sey oldu?

9. Cinsiyet kavramından bağımsız olarak konuşacağım, aşağıda okuyacaklarınızda; baştan anlaşalım, darılmaca gücenmece olmasın da eheh.

Şimdi bir kere benim için övünülecek şey, yapabildiğim, hatta iyi yapabildiğim şeylerdir. Ha kaldı ki her zaman daha iyisi vardır diye tanımadığım insanların içerisinde söylemeye çekinirim bir şeyi yapabilmekle övünmeye. Yemek yapamamak, bir meziyet olmadığına göre bununla övünüyor olmak da ne bileyim biraz garip açıkçası.

"İy bin yimik yipimiyirim, bir yimirti bili kirimim", ee yani? Bunun bana katkısı ne arkadaşım? (gizlinot: edis görgülü - baştan anlat nedir bana yararın sjdkkdsk ) Alkışlayalım mı, bir insan olarak tüketmen gereken besini hazırlamayı beceremediğin için? Ha desen "ya ben çok güzel çiğ köfte yoğururum" efendime söyleyeyim "ben çok güzel profiterol yaparım"; "çok güzel sucuklu tost yaparım" bile daha evladır benim nezdimde.

Bunu söyleyen bir insanı ne kadar sevsem de, duyunca biraz soğuyorum kendisinden açıkçası. Keza çevremde şımarık insan hele bir de bu şımarıklığıyla övünen insan görmek istemiyorum. Sırf bu yüzden arkadaş çevremde öyle bir temizlik yaptım ki yemin ederim günlük sosyal çevremde tanışıklıktan öte gerçek arkadaşım diyebileceğim 3-5 kişi kaldı, onlarla da dünyanın bir ucuna düşsek bir şekilde yolumuzu buluruz.