paxil

1. 2015 ekiminden beri kullandığım harika bir ilişkimizin olduğu muazzam antidepresan. başlangıçta biraz baş dönmesi böyle beyinde sanki bir uyuşukluk varmış hissi yaşatır ama sonradan geçer. düzenli kullanım sonrası birkaç gün ilacınızı almayı unutursanız böyle far görmüş tavşan gibi kalırsınız, başlangıçtaki yan etkiler ilacı bırakırken de ortaya çıkıyor sanırım. o yüzden yavaş yavaş doz düşürerek bırakılmalı her antidepresanda olduğu gibi.

ilacın psychological etkilerine faydalarına gelirsek benim çok faydalı oldu. çevremdeki herkes ile ilişkilerim düzeldi, paranoyalarım yok denecek kadar azaldı. kafada sürekli kurmalar çok az, yani normal bir birey seviyesinde.

psikiyatrist tarafından yazılması gerekiyor tabisi yani doktor kontrolünde kullanılmalı.

2. İki aydır düzenli olarak 20 mg kullanıyorum. İlacı yanıma almayı unutup şehir dışına çıktım ve iki gündür içemedim fazla halsizlik ve başımda şimşekler çakıyor efektiyle birlikte yaşıyorum.. İçtiğim zamanlarda her şeyi boşverip koyun dolly gibi oradan oraya zıplıyorum. Ufacık mutluluk kapsülü :)

3. Anksiyete için doktorun verdiği ilaç. İlk başlarda iyi hissettirse de sonradan robot gibi hissetmeme sebep oldu. Ne duygu ne heyecan ne heves bıraktı bende. Bir de geceleri sürekli avazım çıkana kadar çığlık atıp uyanmama yol açan garip bir yan etkisi oldu. Ilacı almayı unuttuğum zamanlar yataktan çıkamayacak derecede baş dönmesi, mide bulantısı ve kusma yaşadım. Gerçekten iyi hissetsem yan etkilere katlanabilirdim ama iyi hissettirmedi. Doktor kontrolünde bıraktım daha sonra. Bende kilo alımı gibi bir yan etkisi olmadı. Ilaçlar kişiden kişiye çok farklı etki edebiliyor. Bana yaramayan ilaç başkasına çok iyi gelebilir. Doktorunuz gerekli görürse kullanmaktan çekinmeyin.

4. bu girdi tamamen kendi deneyimlerimi içermektedir. tavsiye niteliğinde değildir.

ismi geçen ilacı 5 yıl evvel anksiyete ve panik atak başlangıcı durumum için doktor önerisiyle kullanmaya başladım.

zaten dibi gördüğüm depresyon sürecimde ilaca başladığımda daha da kötü olma etkisi (alışma süresi 3-7 gün tahmini) beni etkilemedi diyebilirim.

ilk 1 haftadan sonra ilaca alışmıştım. (ilk üç gün yarım doz alıp sonradan 1e çıktım 1=20mg)

ilacı kullanıyordum tüm o depresyon, anksiyete ve panik atağı başlangıcı ataklarıma çok iyi gelmişti. mutluydum, mutlu hissediyordum. insan içine rahatlıkla çıkabilecek psikolojiye 1 ay gibi bi sürede gelebildim.

bu sürede 1 gün ilacı dışarıda olduğum için almayı unuttum. ve burda kabuslarım başladı. adeta bulunduğum ortamda ruhum bedenimden ayrılıp omzumun 1 metre üstüne yükselerek çevreyi ve beni izliyor. beynim 5. boyuta çıkıyor, ben nefes alamayacak biraz sonra ölecek gibi hissediyordum. bu yüzden o gün kendimi toparlayıp ilacı almak için eve döndüm. ilacı aldıktan kısa bir süre sonra bu hisler gitti. 

doktor yoksunluk yapabileceğini söylemişti ama bu kadarını beklemiyordum açıkçası. 

devamında tekrar doktora gittim. bana nasıl hissettiğimi sordu. çok iyiyim dedim. tamam yine de ilacın dozunu artırıcam dedi.

doktorun reçetesine uymadım. çünkü 1 doz ilacın yoksunluğunun bile böylesine etkiler yaratıyor olması beni acayip korkutmuştu.

bundan sonra ilaca devamlı 1 doz olarak devam ettim. doktorum ise tam 3 kere doz arttırmamı tavsiye etti. ona da evet artırdım o şekilde kullanıyorum dedim her seferinde.

ilacı yaklaşık 5-6 ay kullandım. ilaç bittiğinde ya da o an yanımda olmadığında hissettiğim şeyler, ilacı kullandıktan sonra hissettiğim iyi duygularımı nötrlemeye başladı. çünkü yoksunluk hissi kendimi daha kötü ve aciz hissetmeme neden oluyordu. gururuma yediremiyordum. bi ilaç olmadan nasıl iyi olamazdım? bu kadar mı güçsüzdüm? bu düşünceler ile boğuşurken aynı zamanda -inkar edemeyeceğim- nefret ettiğim bu ilaç benim toparlanmamı da sağladı. aynı anda ilaçdan hem nefret ediyor hem de ona minnet ediyordum. 

derken ilacı bırakma kararı aldım. çünkü ilaçsız da güçlü olduğumu, ona bağımlı olmadığımı ispat etmeye ihtiyacım vardı kendime.

2 kere ilacı bi anda bırakıp yaklaşık 40 saatin sonunda dayanamayıp tekrar aldım. beynimin karıncalanması, 5. boyuta geçtiğimi düşündüğüm yan etkiler/yoksunluk ile baş edemedim. tekrar doktora gittim. ilacı artık bırakmak istediğimi, zaten hiçbi zaman dozu artırmadığımı, ona bağımlı olmanın verdiği hissin ilacı kullanmamanın verdiği histen daha kötü olduğunu dürüstçe anlattım. ilacı istediğim kadar kullanmamı, hazır hissettiğimde önce yarıya düşürmemi, sonra da tamamen bırakmamı söyledi doktor.

ilacı 2 gün daha aldım. sonra da yarıma düşürdüm. kutu bitene kadar yarım devam edicektim. derken 1 gün ilacı almayı yine unuttum. ve ilacı almayı unuttuğum 1 gün sonra aklıma geldi. o da ne? hiçbi yan etki/yoksunluk duygusu yaşamıyordum. üstelik bunun için çaba bile sarf etmemiştim. o gün ilacı bıraktım. bir daha da ihtiyaç duymadım. 

ilacın bu özellikleri dışında en sevmediğim özelliği bana 12 kilo aldırmış olması ve malesef bu kiloların vücuduma yerleşmiş olmasıydı. hikayemi kimseye önayak olması için anlatmadım. ilaç kullanmak güçsüzlük / acizlik değildir. ihtiyaç duyan, canı isteyen herkes doktor kontrolünde ilaç kullanabilir. yalnızca bana böyle hissettiriyordu ve nihayetinde de kullanmadan daha mutlu olacağımı düşündüğüm için bıraktım. nitekim öyle de oldu benim için. kim nasıl mutlu olacak ise o şekilde devam etsin ilaçlı ya da ilaçsız herkese sağlık sıhhat diliyorum.

edit: imla